Hoe een ontmoeting de Zelf-Safari's in beweging brachten

8 oktober 2025

(English below)

Soms gebeurt er iets wonderlijks. Iets dat voelt als toeval, maar te toevallig is om slechts toeval te zijn. Zo ook met de ontwikkeling van Zelf-Safari.  

De vraag die mij bezighield was: Hoe kan ik mensen en teams écht helpen om hun eigen pad te vinden? Om de energie terug te vinden, in contact te staan met zichzelf en elkaar en de moed hebben in beweging te komen. Helder was dat ik dit alleen kan als ik dit ook voor mijzelf mogelijk maak. Anders mag ik even mijn mond houden. Even geen lesgeven over zaken waarin ik nog te veel leerling ben.   

Dus ik aan de slag en er is ontzettend veel kennis over persoonlijke ontwikkeling. Stapels boeken, onderzoeken, trainingen, modellen. Waardevol, absoluut. Maar voor mij ontbrak er iets wezenlijks. De verbinding met het echte leven, mijn leven. Mijn overtuigingen, mijn tempo, mijn weerstanden. En ook erkenning en herkenning. En op dat moment vooral een gids. Want toen ik het overzicht kwijt was, was het ook niet eenvoudig de beste keuzes te maken. Ik was gevoeliger voor mooie woorden en beloftes. Maar ook eenzamer in het pad. Gelukkig vond ik een pad, en reisgenoten en de wilskracht. Maar het bleef wel knagen. Dit moet toch anders kunnen.  

En toen, tijdens een wandeling door het bos viel het kwartje: Ik ga Zelf-Safari's organiseren! Bam! Dat kwam binnen. Een naam die meteen resoneerde. Ik voelde: dit klopt. Met een tevreden grijns liep ik naar huis.  

Slechts twee dagen later ontving ik een bericht op linkedIn uit… Botswana. Van een zekere Alan McSmith. Safari-gids met een grote voorliefde voor Olifanten.   
En nu komt het bizarre: mijn organisatie heet Elephanti-Academy. Niet dat hij dit wist. En Alan “voelde” dat hij contact met mij moest opnemen. Toeval? Magie? Geen idee. Maar ik hou ervan. Hij kwam naar Nederland om af te spreken en samen iets te organiseren.  

Vanaf dat moment kwamen er wat zaken in een stroomversnelling. We spraken elkaar via FaceTime, mailde wat en we organiseerden een lezing. En een Safari-wandeling samen met Jan Willem Leidekker. Alan logeerde een paar dagen bij ons thuis in Twente. En onder de oude appelboom in onze tuin voerden we gesprekken die nog steeds nagalmen. Allemaal wijsheid over natuur, cultuur en de Human-animal zoals Alan dit mooi benoemde.  

Wat mij raakte, was hoe Alan leeft, luistert en deelt. Vanuit een diep respect voor de natuur, de cultuur en de mensen. Hij opende een wereld waarin ik me meteen thuis voelde (en ik niet alleen). Een wereld waarin ik leerling én meester tegelijk mocht zijn.  Het was vooral een uitnodiging weer in verbinding te komen. 

En hij vertelde over Cobra.  
Een man uit de Bushman-gemeenschap in de Kalahari. Zijn voorouders leven al meer dan 40.000 jaar van het land. Cobra is een wandelend vat van oude verbonden wijsheid met de natuur en de cultuur in die regio. Alan leerde van hem hoe je vuur maakt met wrijfstokken. Hoe je sporen volgt. Hoe je overleeft met bitter smakende wortels. Maar vooral: Hoe essentieel het is om in harmonie te leven met je soms rauwe omgeving. Hoe je slechts neemt wat je nodig hebt en de rest respectvol teruggeeft. Een voorbeeld voor hoe natuur en cultuur met elkaar verbonden kunnen zijn.  

Alan zei:  

“When walking with this man, it seems as if Cobra is the vessel which holds the ancient wisdom of countlessgenerations before him.”  

Zoals hij vertelde, voelde ik deze aanwezigheid. Alan werd daarmee voor even mijn Cobra. Zonder oordeel, zonder lesboek, maar puur door zijn aanwezigheid, zijn verhaal, zijn wijsheid en zijn aandacht. 

En dat is precies de kern van de Zelf-Safari. We hoeven niet kennis op kennis te blijven stapelen om wijsheid te kunnen ervaren. We mogen vooral vertragen. Stil te staan. Observeren. Luisteren. Ons eigen kompas terugvinden. Dit alles in combinatie met kennis is de aanzet tot bewust handelen. En daar lag en ligt voor mij de essentie. En let wel, in onze maatschappij en cultuur is stilstaan en vertragen een hele grote opgave. Misschien wel knetterhard werken...  

Alan en Cobra herinneren me eraan: elke ontmoeting kan inspiratie geven en een les zijn. Elke ervaring een spiegel. Respect. Balans. Aandacht. Wat je neemt, geef je terug. Ik ben want wij zijn.  Dus laten we elkaar zo veel en zo vaak mogelijk ontmoeten. Verbinden door ontmoeting.

De Zelf-Safari is mijn manier om die uitnodiging terug te geven, of beter door te geven. 
Een persoonlijke reis waarin je leert luisteren naar de Cobra’s om je heen en leert waar je zelf een Cobra kan zijn. Waarin je je kompas hervindt. En waarin je leert zien wat er werkelijk toe doet. Waarmee het een avontuur wordt waarin je bewuster gaat handelen en ervaringsgericht kunt ontwikkelen. Waar je startpunt ook is.  

Je bent van harte uitgenodigd om mee op reis te gaan 

How an Encounter Set the Self-Safari in Motion

Sometimes something remarkable happens.
Something that feels like coincidence, but is too coincidental to be just coincidence.
The same goes for the development of Self-Safari.

The question that occupied me was: How can I truly help people and teams to find their own path?
To regain their energy, to be in touch with themselves and each other, and to have the courage to move into action.
It was clear that I can only do this if I also make it possible for myself.
Otherwise, I’d better keep my mouth shut for a while.
No teaching about things in which I am still too much a student.

So, I got to work, and there is an enormous amount of knowledge about personal development.
Stacks of books, research, trainings, models.
Valuable, absolutely.
But for me, something essential was missing: the connection with real life, my life.
My beliefs, my pace, my resistances.
And also recognition and understanding.
And at that moment, most of all, a guide.
Because when I lost the overview, it wasn’t easy to make the best choices.
I was more sensitive to beautiful words and promises.
But also lonelier on the path.
Fortunately, I found a path, and fellow travelers, and the willpower.
But it kept gnawing at me: this must be possible in a different way.

And then, during a walk through the forest, it clicked: I’m going to organize Self-Safaris!
Bam! It hit me instantly.
A name that immediately resonated.
I felt: this is right.
With a satisfied grin, I walked home.

Only two days later, I received a message on LinkedIn from… Botswana.
From a certain Alan McSmith, safari guide with a great love for elephants.
And now comes the bizarre part: my organization is called Elephanti-Academy.
Not that he knew that.
And Alan “felt” that he had to contact me.
Coincidence? Magic? No idea. But I love it.
He came to the Netherlands to meet and to organize something together.

From that moment on, things started to move quickly.
We spoke via FaceTime, sent some emails, and organized a lecture and a Safari walk together with Jan Willem Leidekker.
Alan stayed at our home in Twente for a few days.
And under the old apple tree in our garden, we had conversations that still echo today.
All full of wisdom about nature, culture, and the Human Animal, as Alan beautifully calls it.

What touched me was how Alan lives, listens, and shares.
From a deep respect for nature, culture, and people.
He opened up a world in which I immediately felt at home (and I was not the only one).
A world in which I could be both student and teacher at the same time.
Above all, it was an invitation to reconnect.

And he told me about Cobra.
A man from the Bushman community in the Kalahari.
His ancestors have lived off the land for more than 40,000 years.
Cobra is a walking vessel of ancient, connected wisdom with the nature and culture of that region.
Alan learned from him how to make fire with friction sticks.
How to track footprints.
How to survive on bitter tasting roots.
But most of all: how essential it is to live in harmony with your sometimes harsh environment.
How you take only what you need and give the rest back respectfully.
An example of how nature and culture can be connected.

Alan said:

“When walking with this man, it seems as if Cobra is the vessel which holds the ancient wisdom of countless generations before him.”

As he spoke, I could feel this presence.
Alan became, for a moment, my Cobra.
Without judgment, without a textbook, but purely through his presence, his story, his wisdom, and his attention.

And that is exactly the essence of the Self-Safari.
We don’t need to keep piling knowledge upon knowledge in order to experience wisdom.
We mainly need to slow down.
To stand still.
To observe.
To listen.
To rediscover our own compass.
All this, combined with knowledge, is the starting point for conscious action.
And that was and still is the essence for me.
And mind you, in our society and culture, standing still and slowing down is a major challenge.
It might even be hard work…

Alan and Cobra remind me: every encounter can offer inspiration and a lesson.
Every experience a mirror.
Respect. Balance. Attention.
What you take, you give back.
I am because we are.
So let’s meet each other as much and as often as we can.
Connecting through encounter.

The Self-Safari is my way of passing that invitation on.
A personal journey in which you learn to listen to the Cobras around you and discover where you are a Cobra yourself.
Where you rediscover your compass.
And where you learn to see what truly matters.
Making it an adventure in which you start to act more consciously and live experientially wherever your starting point may be.

You are warmly invited to join the journey.